Prehistorisch Cyprus

Het vroegste bewijs van menselijke aanwezigheid op Cyprus dateert van rond 9700 v.Chr. De eerste bewoners waren jager-verzamelaars, en van 8500 tot 7000 vGT markeerde de pre-keramische neolithische periode de opkomst van gevestigde gemeenschappen. Het dorp Khirokitia, daterend uit het 6e millennium voor Christus, is een van de best bewaarde neolithische vindplaatsen. De ronde huizen, die op bijenkorven leken, waren omgeven door verdedigingsmuren en boden een kijkje in het vroege sedentaire leven.

Het Chalcolithische tijdperk

Rond 3800 v.Chr., Tijdens het Chalcolithische tijdperk, vonden er kleine technologische ontwikkelingen plaats. Er werd in kleine hoeveelheden koper gewonnen en lokale ambachtslieden maakten beeldjes van picroliet, een inheems mineraal. Het tijdperk zag de overgang naar meer geavanceerde metallurgische praktijken.

Bronstijd bloei

Tegen 2400 vGT introduceerden kolonisten uit het Nabije Oosten nieuwe technologieën en vestigden ze de eerste stedelijke centra. Koper begon stenen werktuigen en wapens te vervangen, waardoor de handel aanzienlijk werd gestimuleerd. Cyprus bloeide dankzij uitgebreide handelsnetwerken met Egypte en Azië, wat een van de meest welvarende perioden markeerde.

Griekse invloed

Na de Trojaanse oorlog rond de 8e en 7e eeuw voor Christus vestigden de Griekse Grieken zich op Cyprus, met hun taal, religie en gewoonten met zich mee. Steden als Soloi, Kourion, Salamis, Kition en Paphos werden gesticht en werden belangrijke stedelijke centra.

Cypriotische koninkrijken en veroveringen

Gedurende deze tijd viel Cyprus onder de invloed van verschillende heersers, waaronder de Assyriërs, Egyptenaren en Perzen. Opvallende figuren uit deze periode zijn onder meer de filosoof Zeno van Citium en Evagoras, koning van Salamis, die in het begin van de 4e eeuw voor Christus tegen de Perzische overheersing vochten.

Hellenistische en Romeinse periodes

In 333 vGT nam Alexander de Grote Cyprus op in zijn rijk. Na zijn dood nam een van zijn generaals, Ptolemaeus, de controle over het eiland over. Onder Ptolemeïsche heerschappij werd het eiland verenigd, waarbij Paphos de hoofdstad werd. Tegen 58 vGT werd Cyprus een Romeinse provincie, waarbij gebruik werd gemaakt van de kopermijnen en nieuwe gebouwen, amfitheaters, heiligdommen en gymnasia werden gebouwd.

Kerstening en Byzantijnse tijdperk

Het christendom werd geïntroduceerd door de apostelen Barnabas en Paulus, en Cyprus werd de eerste staat die werd bestuurd door een christelijke proconsul, Sergius Paulus. Na de verdeling van het Romeinse Rijk in 395 GT werd Cyprus een deel van het Byzantijnse Rijk. Ondanks invasies, waaronder die door Arabieren in 647 n.Chr., bleef Cyprus tot 965 n.Chr. overwegend onder Byzantijnse controle.

Kruisvaarder en Venetiaanse overheersing

In 1185 riep de Byzantijnse edelman Isaac Komnenos zichzelf uit tot heerser over Cyprus, maar hij werd in 1191 omvergeworpen door Richard Leeuwenhart. Vervolgens verkocht Richard het eiland aan de Tempeliers, die te maken kregen met lokaal verzet, wat hem ertoe aanzette het aan de Franse edelman Guy de Lusignan te verkopen. . Onder het bewind van Lusignan bloeide Cyprus, met de bouw van kerken en kloosters. In 1489 nam de Venetiaanse Republiek echter de controle over en versterkte het eiland, maar slaagde er niet in het veilig te stellen tegen Ottomaanse troepen.

Ottomaanse en Britse overheersing

In 1571 veroverde het Ottomaanse Rijk Cyprus en regeerde ongeveer 300 jaar. Ze herstelden de orthodoxe hiërarchie, onderdrukten de katholieke kerk en legden hogere belastingen op, waardoor duizenden Turkse kolonisten binnenkwamen.

In 1878 pachtte Groot-Brittannië Cyprus van het Ottomaanse Rijk, annexeerde het uiteindelijk in 1914 en verklaarde het tot kolonie in 1925. De Cyprioten hoopten op een unie met Griekenland, maar kregen in plaats daarvan te maken met de Britse koloniale overheersing, wat leidde tot gewelddadige opstanden voor onafhankelijkheid in de jaren vijftig.

Onafhankelijkheid en verdeeldheid

In 1960 werd Cyprus onafhankelijk onder de overeenkomst van Zürich en Londen, met Groot-Brittannië, Griekenland en Turkije als garanten. Het intercommunale conflict tussen de Grieks- en Turks-Cyprioten leidde echter tot verdere verdeeldheid. In 1974, na een door Griekenland gesteunde staatsgreep, viel Turkije Cyprus binnen, wat leidde tot de proclamatie van de Turkse Republiek Noord-Cyprus in 1983, die alleen door Turkije werd erkend.

Het moderne Cyprus

Tegenwoordig blijft Cyprus verdeeld, met 37% van het eiland onder Turkse controle. Desondanks staat Cyprus bekend om zijn rijke geschiedenis en cultureel erfgoed, dat bezoekers van over de hele wereld naar zijn oude locaties en prachtige landschappen trekt.

De gelaagde geschiedenis van Cyprus met diverse invloeden maakt het tot een van de meest fascinerende bestemmingen in de Middellandse Zee.